PRL-owska architektura jest szara, bura i ponura, w blasku słonecznych promieni wydaje się być jeszcze bardziej smutna i melancholijna. w zimne jesienne dni natomiast od murów bije głęboka nostalgia i pesymizm. spacer po Nowej Hucie w listopadzie zeszłego roku był owocnym doświadczeniem. wykonane fotografie to tylko esencja tamtego dnia.
